Makijaż permanentny a rezonans magnetyczny

Wśród tysięcy pytań które zadawali mi moi klienci, jedno zawsze sprawiało mi problem: często byłem zmuszony udzielić bardzo ogólnej i niedokładnej odpowiedzi, a to denerwuje mnie szczególnie. Jednak, ta złość w kombinacji ze znaną dobrze wszystkim ciekawością która mnie charakteryzuje sprawiła, że musiałem przyjrzeć się tej sprawie bardziej szczegółowo.

Mówię o pigmentacji skóry (tatuaż i makijaż permanentny) i rezonansie magnetycznym oraz o sposobie w jaki na siebie oddziałują. Rezonans magnetyczny to rutynowe badanie kliniczne, wykonywane relatywnie często. Moi klienci często pytają:
„w przypadku gdy będę musiał/a mieć wykonane badanie rezonansem magnetycznym, czy mogą pojawić się jakiekolwiek problemy związane z makijażem permanentnym?”.

Po tych licznych pytaniach doszedłem do wniosku, że najważniejsze kwestie są często zaniedbywane i przeoczone przez artystów (profesjonalistów) makijażu permanentnego. Niestety, jeśli chodzi o rezonans magnetyczny a dermopigmentację, temat ten wywołuje wiele zamieszania i niezrozumienia, szczególnie jeśli chodzi o kwestię bezpieczeństwa.
Prawdę mówiąc, zakładając że niewiele badań klinicznych zajęło się leczonym obszarem z makijażem permanentnym i niewiele jest na ten temat literatury, wiele techników robiących badanie rentgenowskie odmówiło wykonania rezonansu magnetycznego u pacjentów z makijażem permanentnym, szczególnie gdy mieli oni zrobiony eyeliner.

Możliwe efekty uboczne często zniechęcają osoby z tatuażem do wykonania badań klinicznych przy użyciu tej istotnej i skutecznej techniki diagnostycznej. Z jednej strony można znaleźć informacje które mówią, że tatuaże (dekoracyjne lub kosmetyczne) mogą pokazać „oszukany” obraz i mogą powodować krótkotrwałe i mniej znaczące reakcje skórne, z drugiej jednak strony stopień, częstotliwość i srogość w jaki te reakcje wpływają na tkanki miękkie a także inne efekty uboczne które łączy się z rezonansem magnetycznym są ciągle badane.

Journal of Magnetic Resonance Imaging 15: 180-184 (2002)
DOI 10.1002/jmri.10049

Pierwotne badania

Badanie przy zastosowaniu rezonansu magnetycznego a kosmetyki permanentne (tatuaże): badanie powikłań i efektów ubocznych

Whitney D. Tope, MD, Mphil (1) oraz Frank G. Shellock, PhD (2)

W 2002 r. Tope wraz z Shellock przeprowadzili badanie w celu określenia jednostki, częstotliwości i natężenia możliwych efektów ubocznych związanych z rezonansem magnetycznym, w społeczności osób która ma zrobiony makijaż permanentny lub tatuaż.

Badanie składało się z kwestionariusza który został przekazany klientom którzy mieli wykonany zabieg dermopigmentacji. Osoby te były poproszone o uzupełnienie formularza obejmującego szczegóły osobiste, informacje o zabiegu pigmentacji skóry oraz doświadczenia związane z badaniem rezonansem magnetycznym. Badanie zebrało informacje o 1032 osobach, z których 135 (13.1%) przeszło przez badanie rezonansem magnetycznym po zrobieniu makijażu permanentnego. Wyniki pokazują, że tylko dwie osoby (1,5%) narzekało z powodu problemów podczas badania. Jedna z nich wskazała na „delikatne mrowienie”, druga osoba na wrażenie oparzenia. Jednak, oba te stany były odczuwane krótko i tymczasowo, nie miały także wpływu na wynik badania rezonansem magnetycznym.

Tabela 1
Badanie dotyczące tatuażów kosmetycznych i rezonansu magnetycznego

Część I: Informacje dotyczące pacjenta
Wiek
Rasa
Płeć
Miejsce zamieszkania

Proszę zaznaczyć odpowiednią odpowiedź:
(1) Mam tatuaż kosmetyczny, ale nigdy nie miałem/am wykonywanego badania przy zastosowaniu rezonansu magnetycznego.
(2) Mój lekarz zlecił mi wykonanie badania rezonansem, jednak radiolog nie zgodził się na nie z uwagi na możliwe powikłania związane z tatuowaniem kosmetycznym.
(3) Mam tatuaż kosmetyczny i miałem wykonywane badanie rezonansem magnetycznym.

Jeśli została zaznaczona odpowiedź 1, jest to koniec badania.

Część II: Jeśli zaznaczyłeś/aś odpowiedź 2 lub 3, proszę odpowiedzieć na poniższe pytania:
Miejsce tatuażu kosmetycznego (proszę zaznaczyć kilka odpowiedzi, jeśli jest to potrzebne):
Powieka
Brwi
Policzki
Usta
Brodawka sutka
Inne (proszę wymienić)
Zastosowany kolor pigmentu:
Inne/komentarze:

Proszę o informację na temat zbliżonej daty zabiegu:

Część III: Jeśli zaznaczyłeś/aś odpowiedź 3, proszę odpowiedzieć na następujące pytania:
Część ciała badana rezonansem magnetycznym:
Głowa
Oko/ oczodół
Klatka piersiowa
Brzuch
Inne (proszę wymienić)

Czy zaobserwowałeś/aś jakiekolwiek powikłania w miejscu gdzie znajduje się tatuaż kosmetyczny w trakcie/po wykonaniu badania rezonansem magnetycznym?
Tak
Nie

Jeśli tak, proszę opisać powikłania (szczególne objawy, jak długo trwały, itd.)

Uwaga: by zebrać jak największą ilość potrzebnych informacji, kluczowe dla nas jest skontaktowanie się z radiologiem w sprawie badania, a także z osobą która wykonała zabieg makijażu permanentnego. By to zrobić potrzebujemy następujących informacji. Jeśli nie życzysz sobie ujawniać tych informacji, proszę o zostawienie poniższego miejsca pustym.
Dziękujemy za współpracę.

—————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————

Na podstawie tych badań, a także na podstawie ostatniej literatury na ten temat wnioskuje się, że można wykonywać badanie rezonansem magnetycznym u pacjentów z permanentnym makijażem. Nie powoduje to ostrych reakcji skórnych lub innych efektów ubocznych. Dlatego też, makijaż permanentny nie powinien powstrzymywać pacjentów przed poddaniem się badaniu rezonansem magnetycznym.

Cel: zastosowanie badania do określenia częstości występowania powikłań i efektów ubocznych u osób z makijażem permanentnym (np. eyeliner, brwi, usta, policzki, etc.) które przeszły badanie rezonansem magnetycznym.

Materiały i metody: Osobom z makijażem permanentnym rozdano kwestionariusz, który obejmował pytania o dane demograficzne, informację o tatuażach i prośbę o opisanie doświadczenia badania rezonansem magnetycznym.

Wyniki: Dane uzyskane z 1032 kwestionariuszy zostały zestawione w tabeli. Sto trzydzieści pięć (13,1%) osób przeszło badanie tego typu po wykonaniu zabiegu makijażu permanentnego. Z grupy tej, tylko dwie osoby (1,5%) doświadczyło problemów związanych z badaniem rezonansem magnetycznym. Jedna osoba doświadczyła „delikatnego mrowienia”, a inna opisała uczucie „poparzenia”; oba te odczucia były tymczasowe.

Wnioski: W oparciu o te badania, a także dostępną literaturę, można wnioskować że pacjenci z makijażem permanentnym mogą mieć robione badanie rezonansem magnetycznym bez reakcji tkanek miękkich i innych efektów ubocznych. Dlatego też obecność kosmetyków permanentnych nie powinna powstrzymywać pacjentów przed wykonywaniem tego badania.

Jednak, bez względu na wszystko, przed wykonaniem badania rezonansem magnetycznym, należy zapytać pacjenta czy kiedykolwiek miał/a wykonywane jakikolwiek rodzaj tatuażu/makijażu permanentnego na jakimkolwiek obszarze ciała. Jest to bardzo ważna kwestia potrzebna do zidentyfikowania jakichkolwiek „oszukanych” obrazów. Co ważniejsze, niewielka ilość pacjentów (zaobserwowano mniej niż 10 przypadków) zgłaszała tymczasowe podrażnienie skóry, opuchliznę czy oparzenia szczególnie w obszarze z tatuażem podczas badania rezonansem magnetycznym (przegląd raportów Medical Device, lata 1985-2011).

Co ciekawe, z opublikowanych informacji wynika, że większe problemy były zgłaszane przez osoby z tatuażami dekoracyjnymi (także oparzenia pierwszego i drugiego stopnia) niż w przypadku kosmetycznych.

Jeśli chodzi o tatuaż dekoracyjny, list wysłany do wydawcy magazynu mówił o poparzeniach drugiego stopnia mięśnia naramiennego jednego z pacjentów. Autor odnosił się do przegrzania spowodowanego drganiem warstw, lub, co bardziej prawdopodobne, spowodowanego elektrycznym, pasożytniczym prądami pochodzącymi z elektrycznych impulsów.

Jednak, dokładne mechanizmy powikłań związanych z tatuażem dekoracyjnym są obecnie badane.

Kreidstein (1997) wraz z partnerami relacjonował przypadek pacjenta który odczuł nieoczekiwany ból zmieszany z czuciem oparzenia w miejscu gdzie był tatuaż podczas badania rezonansem magnetycznym pleców.

Plast. Reconstr. Surg. maj 1997 r.; 99(6): 1717-20
Badanie rezonansem magnetycznym a pigmenty i tatuaże: przypadki, patofizjologia i prowadzenie.
Kreidstein ML., Giquere D., Freiberg A.
Oddział Chirurgii, Szpital w Toronto, Ontario, Kanada

Abstrakt
Artykuł opisuje przypadek w którym obecność tatuażu dekoracyjnego spowodowała ból i przerwanie badania rezonansem magnetycznym. Materiał prezentuje ferromagnetyczny charakter tatuażu i pigmentów tlenku żelaza, a także omawia patofizjologię interakcji tatuażu z badaniem rezonansem magnetycznym oraz podejście do zapobiegania i leczenia tego rodzaju schorzeń.

Opuchlizna i wysypka zniknęła w ciągu kolejnych 12 godzin bez żadnych poważnych stałych konsekwencji dla pacjenta. W tym przypadku, pigment tatuażu okazał się być ferromagnetyczny. Chociaż jest to dość niewiarygodne, tatuaż ten musiał być usunięty chirurgicznie by można było wykonać badanie rezonansem magnetycznym.

W raportach autorzy stwierdzili że „teoretycznie rzecz biorąc, ścisłe zabandażowanie miejsca z tatuażem zapobiegnie jakimkolwiek zniekształceniom tkanki spowodowanym przyciąganiu ferromagnetycznemu”. (Niemniej jednak, nie wzięto pod uwaę tego rodzaju nieinwazyjnego rozwiązania dla tego pacjenta!!!).

Co więcej, „W niektórych przypadkach usunięcie tatuażu może okazać się najbardziej praktycznym sposobem na umożliwienie badania rezonansem magnetycznym”.

Kanal i Shellock (1998 r.) opisali badanie Kreidsteina, nazywając to rozwiązanie „dość inwazyjnym”. Bez wątpienia, uraz i stan chorobowy spowodowany usunięciem tatuażu są o wiele silniejsze i bardziej wpływają na pacjenta niż stan spowodowany interakcją ferromagnetyczną.

CHIRURGIA PLASTYCZNA I REKONSTRUKCYJNA, kwiecień 1998 r.
Str. 1150
BADANIE REZONANSEM MAGNETYCZNYM A PIGMENTY TATUAŻU

Z ciekawością prześledziliśmy artykuł napisany przez Kreidsteina i in. (Plast. Reconstr. Surg. 99: 1717, 1997) i jesteśmy trochę zmieszani opisem przebiegu wydarzeń które nastąpiły w tym studium przypadku i raczej agresywnymi i, w naszej opinii, …. /brak tekstu/

…dyskomfort lub ból, należy dostosować pacjenta do badania rezonansem magnetycznym w taki sposób by zminimalizowć zarówno translacyjne i rotacyjne siły poprzez ułożenie pacjenta i jego tatuażu relatywnie równolegle do magnetycznych linii siły związanej ze skanerem rezonansu magnetycznego. (W opisanym tutaj przypadku, pacjent na przykład mógł zostać po prostu umieszczony na noszach stosowanych dla rezonansu magnetycznego i wprowadzony do skanera MR wolno i w pozycji leżącej i stamtąd ustawiony odpowiednio dla obrazu diagnostycznego).

Jasne jest, że uraz, koszty, stan chorobowy i ból związany z chirurgicznym usunięciem tatuażu o wiele bardziej przewyższają te związane z interakcją ferromagnetyczną tatuażu, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że mogą one być dramatycznie zmniejszone tak jak opisano to powyżej. Należy zwrócić uwagę, że dla wielu pacjentów z małymi powierzchniowymi ciałami obcymi ferromagnetycznymi takimi jak BB’s lub schrapnel pod skórę w takich anatomicznie niewrażliwych miejscach jak tylnia strona dłoni lub palców, ten rodzaj badania i unieruchomienia jest dokładnie mechanizmem rutynowo stosowanym (po wcześniejszym uzyskaniu formularza świadomej zgody od pacjenta) by pomóc nam skutecznie uzyskać informacje dagnostyczne MR na których nam zależy bez poważnego ryzyka lub urazu pacjenta. W najbardziej ekstremalnych przypadkach, oczywiście można by pokusić się o zastosowanie miejscowego środka znieczulającego (np. krem EMLA [lidokaina lub prilokaina] na obszar tatuażu. W niezwykle mało prawdopodobnym przypadku wskazania takiej potrzeby, związane by to było z o wiele mniejszym stanem chorobowym i inwazyjnością w porównaniu z wycięciem tatuażu.

Jeśli chodzi o możliwość odkładania się mocy i urazu termicznego, jako że autorzy postarali się zapewnić że żadne impulsy częstotliwości radiowej nie będą obecne, wszyscy zgodziliby się, że w tym przypadku nie zaistniał żaden uraz termiczny. Nawet w przypadkach teoretycznego urazu termicznego, takich jak (nadmierny (i szczególnie ciemny i relatywnie świeżo wykonany) tatuaż narażony na.. /koniec tekstu/

Opakowania z lodem nałożone na wytatuowany obszar dadzą ulgę wszelkim odczuciom pieczenia które do pewnego stopnia mogą pojawić się podczas badania rezonansem magnetycznym.
Badanie Kuczkowskiego udowadnia, że autor ma podobną opinię na temat odczuwania pieczenia obszaru wytatuowanego (pomimo faktu że nie zdiagnozowano żadnego oparzenia) i dlatego też wskazuje na potrzebę szczególnej opieki nad pacjentami z tatuażami.

Offret opisuje studium przypadku 24 letniej dziewczyny z permanentnym makijażem (eyeliner) zrobionym 5 miesięcy przed wykonanym badaniem MRI głowy z powodu napadów migreny. Po zaledwie minucie od rozpoczęcia testu, pacjentka zaczęła narzekać na odczucie palącej skóry; pojawiła się również wysypka na powiekach. Jednakże, odczucie palenia zniknęło wraz z zakończeniem badania, a wysypka zniknęła w ciągu dwóch godzin.

J. Fr. Ophtalmol luty 2009 r.; 32(2): 131 e1-3 doi: 10.1016/j.jfo 2008.07.002. Epub 4 marzec 2009 r.
[Kosmetyki makijażu trwałego a obrazowanie rezonansu magnetycznego].
[Artykuł w j. francuskim]Offret H., Offret M., Labetoulle M., Offret O.
Service d’Ophtalmologie, CHU de Bicetre, Le Kremlin Bicetre, Francja. herve.offret@bct.aphp.fr

Ross (2011) omawia przypadek profesjonalnego piłkarza, który odczuwał natychmiastowe i dłuższe “parzenie” skóry obejmujące obszar pod tatuażem podczas prześwietlenia bioder. Ross upatruje powodów takiej reakcji odczuciu elektromagnetycznemu w metalach zastosowanych w pigmentach, szczególnie tlenków żelaza odpowiedzialnych za zaburzenie obrazu.

Najbardziej “ryzykownymi” tatuażami są te które zawierają czarne pigmenty (ciemne) ze składnikami takimi jak tlenki żelaza, a także te z obrazem który zawiera duże okrągłe kształty lub wiele przylegających punktów.

Zdjęcie 1 A I 1 B.
Zdjęcie 1.A, kliniczny obraz obustronnych tatuaży pacjenta nad rzepką, które spowodowały miejscowe oparzenia skóry podczas obrazowania rezonansem magnetycznym.
1. B, zbliżone zdjęcie lewego kolana pokazujące charakter tatuażu.

…przeciwnie, według Ratnapalan (2004), inne rodzaje pigmentów stosowane do tatuaży, mianowicie węgiel (czarny), dwutlenek tytanu (biały), “ftalocyjanina miedzi”, pigmenty niebieskie i zielone a także indygo (czerwone) powodują niedostrzegalne lub nawet nieobecne skutki ferromagnetyczne.

AJR, American journal of roentgenelogy (Amerykańskie pismo dotyczące rentgenologii) (2004) tom: 183 wydanie:2 strony: 541-541

Tatuaże a obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego
Savithiri Ratnapalan, Mark Greenberg i Derek Armstrong

Bardzo interesujące badanie przeprowadzone przez Morishita (2008) miało na celu dokładną ocenę efektów mechanicznych spowodowanych systemem MRI oraz przestrzennym nachyleniem magnetycznym 3T na tatuażach i trwałym makijażu. Poprzez przyjęcie protokołu miar ratyfikowanego przez American Society for Testing and Materials (ASTM) – Amerykańskie Stowarzyszenie Badań i Materiałów, ustanowiono maksymalne miary kątów odchylenia wytworzonych zgodnie z pozycją.

Nihon Hoshasen Gijutsu Gakkai Zasshi 20 maj 2008 r.; 64(5): 587-90.

[Wpływ efektu mechanicznego spowodowanego rezonansem magnetycznym na tatuaże i trwały makijaż oczu].
[artukuł w j. japońskim]Morishita Y., Miyati T., Ueda J, Shimizu M., Hamaquchi T., Fujiwara Y., Hayashi H.
Szkoła Nauk Zdrowia, Wydział Medycyny, Uniwersytet Kanazawa.

Z powodu zastosowania materiałów ferromagnetycznych, 85% tatuaży wykazało kąt nachylenia większy niż 45 stopni, podczas gdy maskara i cień do powiek ponad 40 stopni. Jednakże generowane moce translacyjne nie były niebezpieczne dla pacjentów, jako że substancje te miały niewielką masę.

Oprócz okrągłych kształtów i koloru pigmentu, magnetyczne pole mocy skanera jest kolejnym czynnikiem ryzyka powiązanego z badaniem rezonansem magnetycznym. Zostało to już podkreślone w badaniu van der Veldena (2005).

SPECJALNY KOMENTARZ
Tatuowanie medyczne do celów kosmetycznych i rekonstrukcyjnych
Eddy M. van der Velden, Joel Defranq i Avraham M. Baruchin

Badanych jest kilka eksperymentów naukowych odnoszących się do interakcji pomiędzy obrazowaniem rezonansu magnetycznego i tatuażami. Wnioski są następujące: na niskiej mocy pola (1-1,5 Tesla) powikłania mogą pojawić się bardzo rzadko, podczas gdy wysoka moc pola (>2 Tesla) może spowodować odczucia parzenia i inne niewielkie powikłania.

Obrazowanie rezonansu magnetycznego
Powikłania wtórne mogą mieć zupełnie inny charakter. Ma to miejsce gdy efekty magnetyczo-elektryczne spowodowane są diagnostyką MRI w tatuażach zawierających żelazo. Schaller i in. [33] podaje studium przypadku powikłań przy zastosowaniu skanu MRI po tatuowaniu rogówki, opisując przemieszczające się pigmenty śródrogówkowe. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje niewiele raportów dotyczących powikłań z tatuażami po zastosowaniu skanów MRI małego pola mocy (1-1,5 Tesla) [O. Kesselring, Arnhem, Holandia, korespondencja prywatna]. Niewielkie i krótkotrwałe powikłania zostały znalezione w badaniu Wagle i Smith [34] opisującym skan MRI o małym polu mocy na 135 pacjentach, z których 2 zaobserwowało wrażenie mrowienia lub parzenia skóry.

Skany MRI o dużym polu mocy (>2 Tesla) mogą powodować więcej powikłań: Ratnapalan i in. [35] odnotowali “trzaski” podczas wykonywania jednego z takich skanów w momencie gdy tatuaż na ramieniu pacjenta zawierający dużo pigmentu tlenku żelaza został poddany polu magnetycznemu.

Moce pola skanów MRI z reguły zwiększają się podczas nowszych aplikacji, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na efekty o których wspomniano powyżej.

DeBoer (2008) przeprowadził rozległe badania dotyczące piercingu, publikując dużą pracę na ten temat:
“Mity na temat piercingu ciała i tatuowania”

Podkreśla on, że niektóre rodzaje usuwania tatuażu są niepotrzebne (te zawierające materiały nie ferromagnetyczne takie jak złoto, srebro, tytan, niob); nie ma także obiekcji do wykonywania badania rezonansem magnetycznym lub innych zabiegów obrazowania diagnostycznego (rentgen, etc.)
lub co więcej, osoby mogą po prostu usunąć kolczyk/piercing przed zabiegiem co zapobiegnie ryzykom i powikłaniom.

/zdjęcia rentegnowskie/

Powyższy obraz diagnostyczny ukazuje brak jakichkolwiek elementów lub efektów niekorzystynych dla pacjenta.

Tak jak jest to udokumentowane w literaturze, wiele elementów związanych jest z kosmetykami trwałymi (także z kosmetykami tradycyjnymi). Spowodowane są pigmentami zawierającymi tlenki żelaza i inne metale, które są widoczne na wytatuowanym obszarze. Z powodu niewielkiej masy, elementy/artefakty te nie powinny powstrzymywać lub uniemożliwiać pacjentowi wykonanie takiego jakże skutecznego i nieinwazyjnego obrazowania jakim jest MRI. Szczególnie wzięcie pod uwagę dokładnego przygotowania parametrów pod skan zminimalizuje artefakaty spowodowane materiałami metalowymi.

Ann Ophthalmol kwiecień 1989 r.; 21(4): 129-31.

Tatuaże (eyeliner i maskara): artefakty MRI.
Weiss RA, Saint-Louis LA, Haik Bg, McCord CD, Traveras JL.
Departament Okulistyki, Centrum Medyczne Uniwersytetu Emory, Atlanta, Georgia.

Abstrakt
Obrazowanie rezonansem magnetycznym (MRI) jest bardzo przydatne w ocenie schorzeń ocznych i oczodołowych. Ciężkie cząsteczki metalu stosowane w podstawie pigmentu tatuaży eyelinera i maskary, mają efekt paramagnetyczny który powoduje zmiany w miejscowym polu magnetycznym tkanek przylegających. Te zmiany w standardowym sygnale powodują zniekształcenie gałek. W niektórych przypadkach, zniekształcenie może naśladować rzeczywiste schorzenie oka takie jak czerniak ciała rzęskowego lub cysta.

Jedyny wyjątek do tego o czym wspomniano powyżej może być zdarzenie w którym część anatomiczna dokładnie pokrywa się z obszarem wytatuowanym zawierającym pigmenty tlenku żelaza. Na przykład, raport przeprowadzony przez Weissa skupił się na tym, że cząsteczki metali ciężkich, które są stosowane w bazie pigmentowej tatuaży maskary i eyelinera, mają efekt paramagnetyczny który zmienia miejscowe pole magnetyczne w przylegających tkankach. Zmiany te powodują zniekształcenie obrazu gałek ocznych. W niektórych przypadkach, przedłużenie artefaktu i zniekształcenie może zakłócić schorzenie oczne, takie jak czerniak ciała rzęskowego lub cystę.

Uważam, że formularz przygotowujący pacjenta do badania (rodzaj dokumentu świadomej zgody) powinien zawierać pytanie które weryfikuje zastosowanie jakiegokolwiek makijażu permanentnego lub tatuażu dekoracyjnego.

Pacjenci powinni być wcześniej poinformowani o ryzykach związanych z tatuowanym obszarem i, w przypadku wystąpienia nieoczekiwanych reakcji w miejscu gdzie znajduje się tatuaż podczas badania rezonansem magnetycznym, by zgłosili się natychmiast do radiologa.

W celu zachowania bezpieczeństwa, pacjent powinien być monitorowany przez specjalistyczne narzędzie przez cały czas trwania zabiegu.

Dla celów zachowania ostrożności, podczas zabiegu można przykładać opakowania z lodem w miejsca gdzie znajduje się tatuaż.

Więcej informacji i zaleceń może zapewnić:
-Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration)
-Centrum Bezpieczeństwa Żywności i Żywienia (Center for Food Safe and Applied Nutrition)
-Office of Cosmetics and Colors Fact Sheet

Wszystkie te organizacje zgadzają się, że:

„Jeśli nie zostanie wykonane obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego, szczególnie gdy zalecane jest ono przez lekarza, ryzyko związane z zaniechaniem tej procedury jest o wiele większe niż możliwe powikłania które mogą wyniknąć z interakcji pomiędzy MRI i tatuażem (dekoracyjnym lub innym). Zamiast unikać tej metody diagnostycznej, zaleca się poinformować lekarza o jakichkolwiek pigmentacjach skóry przed zabiegiem, by zachować ostrożność, uniknąć powikłań i zapewnić najlepsze rezultaty”.

Mam nadzieję, że informacje którymi podzieliłem się z Czytelnikiem pomogą wszystkim zainteresowanym (ekspertom pigmentacji skóry i radiologom).

Miejmy otwarte umysły.
Ennio ORSINI

Author Info

Ennio ORSINI